آرشیو
آمار
ورود کاربران
مطالب پیشنهادی
آخرین مطالب ارسالی
پربازدید ترین مطالب سایت
همگی میدانیم که امروزه پلاستیک با زندگی روزمره ما درهم تنیده شده است و به طوری که یکی از دغدغههای بزرگ محققان، تولید نمونههای طبیعت-دوست آن و ابداع روشهای نوین و کارآمد بازیافت میباشد. مشکلات پلاستیک در جهان در صورت عدم توجه میتواند به بزرگترین معضل آیندگان تبدیل شود.
از دیدگاه علم، بزرگترین چالش زمینهای حل مشکلات پلاستیک در جهان، تولید مواد خاصی است که در هنگام مصرف به راحتی از بین نروند و همچنین در زمان عدم نیاز، به راحتی دفع شوند. «اندرو داو» (Andrew Dow) پروفسور شیمی دانشگاه بیرمنگام انگلستان این گونه عنوان میکند:
جهان هر دو حالت را میخواهد.
«مارک هیلمایر» (Marc Hillmyer) که مرکز پلیمرهای پایدار در دانشگاه مینه سوتا را اداره میکند، معتقد است که پلاستیک، یک ماده بسیار شگفتانگیز است و ما به آنها احتیاج داریم؛ اما نه همهشان. او به کاربردهای متعدد پلاستیک در حمل و نقل آب و مواد غذایی، حفاظت سلولهای خورشیدی و تیغههای توربینهای بادی که لنگر انرژی تجدیدپذیر است، اشاره میکند.
پلاستیکها به عنوان منابع انرژی عموما یا بازیافت شده و یا سوزانده میشوند. در حالی که تخمین زده شده در حدود 79 درصد پلاستیکهای مصرفی، از زمینهای دفن زباله و محیط زیست ما سر در میآورند. یکی از بزرگترین مشکلات پلاستیک این است که با سایر مواد پلاستیکی و رنگی ترکیب میشود. این مسئله، روند بازیافت را پیچیده کرده و عمل تصفیه و جداسازی مواد قابل استفاده را محدود میکند. ترویج جریان «پلاستیک سبز» که از مواد پایدار تهیه میشود، به ما محصولی متفاوت عرضه میکند. از جمله آن میتوان به لیوانهای پلاستیکی پلیاتیلنی یا کیسههای چیپس کامپوزیتی اشاره کرد. محققان در تلاشند تا موادی تولید کنند که جایگزین پلاستیکهای رایج امروزی شوند. چالش اصلی یافتن راهی برای تولید موادی میباشد که به راحتی دفع شده و همچنین در زمان استفاده استحکام لازم را تامین کند. در زمینه شکست ساختارهای پلاستیک نیز محققان بر روی دو مورد زیر فعالیت میکنند:
اسیدها و مواد اولیه متفاوتی هستند که میتوانند برای شکستن ساختار پلاستیکها استفاده شود. محققان امیدوارند که بتوانند مواد شیمیایی ویژهای بسازند که قادر به جداسازی و تصفیه مواد پلاستیکی از سایر ناخالصیها باشد.
آنزیمها از مزیت ویژه بودن برای انواع پلاستیک برخوردارند؛ اما، متاسفانه در مقایسه با روش شیمیایی بسیار کند عمل میکنند.
برای به حداقل رساندن وابستگی ما به مواد پلاستیکی، نیازمند ترکیبی از روشهای نوین و بهینه بازیافتی و تولید مواد جدیدی برای جایگزینی هستیم. هیلمایر میگوید:
هیچ اکسیر شفابخشی وجود ندارد.